در حوزه تولید چسبهای صنعتی، انتخاب چسبها تأثیر مستقیمی بر عملکرد محصولات در محیطهای سخت مختلف دارد. هرچند نوعهای بسیاری از چسب وجود دارد، اما برای تولیدکنندگانی که به ناگفتهای integritiy لیمت محصولات تحت فشار توجه میکنند، فرمولاسیونهای چسب مبتنی بر ربر بهترین گزینه شده است. متفاوت از چسبهای سخت، این نوع چسب نه تنها میتواند انعطافپذیری ساختار را زمانی که تحت فشار قرار میگیرد حفظ کند، بلکه مقاومت در برابر عوامل محیطی مانند رطوبت، نوسانات دما و تخریب شیمیایی که در سناریوهایی مانند بستهبندی، ساخت و ساز و عملیات سنگین بسیار متداول هستند، را نیز داشته باشد.
چسبهای مبتنی بر گومی میتوانند مقاومت جوش لپ بیش از ۵۰۰ پوند در هر اینچ مربع را دستیاب کنند، که ۴۰۰٪ بیشتر از چسبهای فشاری استاندارد است. قابلیت طولانیمدت آن از ویسکوالاستیسیته خود ناشی میشود، که به آن اجازه میدهد تا انرژی را به صورت کنترلشده در حین حرکت زیربنه تخلیه کند. برای خطوط تولید سریع، زمان جوش شدن سریع آن (معمولاً در حدود ۶۰ ثانیه) نه تنها کارایی تولید را حداکثر میکند بلکه کیفیت جوش شدن را نیز کاهش نمیدهد. ترکیبات گومی مصنوعی خود مقاومت علیه فرسایش شیمیایی دارند که میتوانند جلوگیری از تخریب چسب در تماس با روغنها، محلولکنندهها یا محیطهایی با pH استثنایی انجام دهند، که یک نیاز اصلی در کاربردهای خودرو و دریایی است.
بر اساس بازخورد تولیدکنندگان، پس از تغییر به چسبهای مدرن مبتنی بر بوم، زبالههای مادی از ۱۸٪ تا ۲۲٪ کاهش یافته است، که علت آن بهبود هماهنگی در اعمال چسب و کاهش تعداد دوباره کارهاست. فرمولاسیونهای پیشرفتهتر الآن میتوانند به بازه دمای اعمال از -۴۰°C تا ۱۲۰°C تناسب بدهند، که موجب حذف گردندههای تولید ناشی از تغییرات فصلی میشود. توسعه نسخههای مقاوم به تابش UV کاربردهای بیشتری را در محیطهای خارج از ساختمان فراهم کرده است. پس از ۲۰۰۰ ساعت آزمایش شتابداده شده قدمتگیری، قدرت چسبندگی آن هنوز ۹۵٪ قدرت اولیه خود را حفظ میکند.
تولیدکنندگان چسب معمولاً با سه چالش اصلی مواجه هستند: شکست چسب در بارهای دینامیک، ناسازگاری در محیطهای مرطوب و فساد شیمیایی در نقاط جوش. سیستم چسب مبتنی بر ربر این مشکلات را از طریق ترکیب خاصی از پلاستیفایرها که حتی در محیطهای دمای پایین میتوانند انعطافپذیری را حفظ کنند، حل میکند؛ در حالی که عوامل جوشدهی مقاومت آن به علّت رطوبت را افزایش میدهد. مطالعات موردی نشان داده است که در مقایسه با چسبهای سنتی، استفاده از فرمولاسیونهای بهینه شدهٔ ربر تعداد بلندیهای تولید ناشی از مشکلات چسب را به میزان ۶۳٪ کاهش داده است.
چسبهای مطاطی مبتنی بر بیو که اکنون ظاهر شدهاند، میتوانند عملکرد مشابهی با چسبهای سنتزی داشته باشند، همزمان با کاهش 78 درصدی اmissão ترکیبات آلی فولاذی (VOC). این فرمولاسیونهای پایدار با الزامات مقررات محیط زیستی سختگیرانهترین روزها را برآورده میکند بدون اینکه سرعت تولید یا قابلیت اعتماد استفاده نهایی را به طور معناداری کاهش دهد. تحقیقات جاری بر روی چسبهای مطاطی خود جبرانکننده متمرکز شده است که میتوانند پس از آسیبهای عمدی، به 89 درصد قدرت چسبندگی اصلی خود بازگردند. این پیشرفت منتظر است که معیارهای کیفیت در حوزههای کلیدی کاربرد را بازتعریف کند.